یـک روز کـه مـا بـه شـاهرود رفتـه بودیـم یکـی از دختـران دانشـجو بـا همسـرم صحبـت کرده بود و از سـختی نداشـتن خانـه و اذیـت شـدن تعـداد زیـادی از دختـران دانشـجو بـا او صحبــت کــرده بــود و ایــن موضــوع انگیــزه ای شــد کــه همســر بزرگــوار و خیــرم ســرکار خانــم احمدیــان پــس از رحلـت والدینـش، در زمینـی کـه بـه وی ارث رسـیده بـود خوابــگاه دانشــجویی بــه نــام پـدر بزرگــوارش حــاج عبــاس احمدیـان و مـادر گرامـی اش، بـرای اسـکان 150 دانشـجو در شـهر شـاهرود احـداث کـرد.

ایــن خوابــگاه دارای تجهیــزات کامــل شــامل ســالن هــای تلویزیــون، کنفرانــس، آشــپزخانه، نمازخانــه، کتابخانــه، سیسـتم گرمایـش و سـرمایش و سـرویس هـای مـدرن مـی باشــد.